Selam sevgili günlük.Bu gün ilk defa yazıyorum sana.Zaten ben öyle düzenli günlük tutan birisi de değilim.Devamı gelir mi bilemiyorum.Neden yazdığımı sorarsan bu gün de diğer hepsi gibi berbat daha da kötüsü çevremde anlatacak insan yok.İtraf etmem gerekirse benim iyi günümde de arkadaşım yok,alışkın sayılırım ayni.Zaten benim asıl derdim bu değil.Bu sefer diğer günlerden de dayanılmaz bir gün oldu.İyice düşününce diğer günlerimin de dayanılmaz olduğunu ama görmezden gelmeye çalıştığımı fark ettim.Günlerdir hiçbir şey yemiyorum,evden çıkmıyorum,kimseyle konuşmuyorum.Bir faydasının olmayacağını biliyorum.Ne yaşadığımı birinin okuma ihtimaline karşı yazmayacağım.Sadece bu yaşadıklarım karşısında ne yaptığımı ve nasıl önlem aldığımı anlatacağım.İlk olarak konuştuğum tek arkadaşımla kelimenin tam anlamıyla düşmanız.Evden kaçmak için yazıdan sonra eşyalarımı toplayacağım.Hayır,şaka yapmıyorum.Bunlar benim düşüncelerim.Yanıma içecek güzel bir şey alıyorum başka hiçbir şey almayacağım.Gideceğim yere karar verdim bile şelaleye gideceğim çünkü orası intihar etmeye uygun bir yer.Önce içip ondan sonrada kendimi şelaleden aşağı bırakacağım.Aldığım önlem bu.Eğer bunu yaparsam bir daha kötü bir şey yaşmayacağım.
İntihar Notu
Ben boşluktayım.Aslında buradayım nefes alıyorum ama yokmuşum gibi hissediyorum bu olayın ardından ağlasam da gülsem de hiçbir farkı olmayacak.Yaşadığım hayatı değiştirmeme imkan yok.Ben bu hayatı istemiyorum.Daha fazla dayanamayacağım.Çoğu zaman konuşmak istedim ama konuşamadım,gülmek istedim ama gülemedim.Ben yaşamak istedim ama yaşayamadım.
